Wie ken je werkelijk? Dat is de vraag die centraal staat bij het onderstaande gedicht. Kan je altijd op mensen bouwen? Of zijn er soms omstandigheden waardoor verwachtingen niet worden ingelost. En ligt dat dan aan jou of aan de ander? Een kleine inleiding voor het onderstaande gedicht.
Het spoor bijster
Ik dacht dat ik je kende
Hetzelfde pad met mij liep
Toen jij opeens wegrende
Terwijl ik hard jou naam riep
Waar was je? Vertel het me maar…
Waarom liepen onze wegen uit elkaar?
Een gevoel gebaseerd op vertrouwen
Daar moet je toch op kunnen bouwen?
Maar niets lijkt soms minder waar,
Lopen daarom wegen uit elkaar?
Een goed gesprek, een diepe blik in je ogen,
Antwoorden zoeken, die kunnen worden gewogen
Stap voor stap, tot dat ik uiteindelijk weet
Jouw intenties zijn goed, mijn puzzel compleet