Ruwe zee

Ruwe zeeZo af en toe loopt het leven niet zoals jij dat wilt. Niets menselijks is Bügel vreemd, ook hij heeft dit aan den lijve ondervonden. Na eerst een paar pogingen te hebben gedaan om zelf tot een oplossing te komen koos hij voor een andere weg. De kwetsbare weg! Want soms moet je je trots aan de kant zetten en mensen om hulp vragen om tot oplossingen te komen. Over zo’n soort situatie gaat het volgende gedicht, waarbij twee dierbare vrienden hem hielpen om weer koers te bepalen.
Ruwe zee

Kan je na een nacht op woeste zee
Ook kabbelend op de rustige golven mee?
De wind is gaan liggen, wedergekeerd de rust
Onstuimige gedachten, zijn eindelijk gesust

Roerige tijden beheersten m’n leven
Tegenwicht kon ik er niet aan geven
Een vertroebelde blik, een gebroken kompas
Mijn koers even kwijt, ik weet hoe het was

Maar vanuit de mist doemden zij op aldaar
Hun heldere lichten brachten visie en kracht bij elkaar
Het stuurrad ligt weer vast in mijn hand
Op weg naar de toekomst, naar het vaste land