De vier jaargetijden is een cyclus van vier vioolconcerten gecomponeerd door Antonio Vivaldi. Hij voltooide dit werk in 1723. De vier jaargetijden is Vivaldi’s bekendste werk en behoort tot de populairste werken uit de klassieke muziek.
Het gevoel van De vier jaargetijden van Vivaldi legt tevens parallellen naar ons dagelijks leven en onze levensloop. Dit was dan ook hetgeen Bügel inspireerde tot het schrijven van een serie van vier gedichten, voor elk seizoen uit het leven één. Nu het eerste deel in het vierluik: de lente.
Lente
Alles met een einde kent ook ergens een begin.
Van de vier seizoenen leidt de lente de nieuwe cyclus in.
Was de winter wederom guur en koud,
is het de lente, waar men echt van houdt.
De sterken hebben de winter overleefd,
verder draait het om alles wat nieuw leven geeft.
Het nieuwe leven ontwaakt,
wanneer jij zachtjes je eerste zuchten slaakt.
Bij een grote, kleine, jongen van ruim 10 pond
komen de eerste krijsende geluiden uit zijn mond.
Zijn leven begint gelijk aan het nieuwe seizoen,
de start van de levenscyclus, daar is het om te doen.
In de lente van je leven moet je genieten zolang het kan
van vrijheid en mogelijkheden om je te ontwikkelen tot man.
Een proces dat vele stappen kent,
soms rustig soms erg turbulent.
Het ontdekken van jezelf en je kwaliteiten kost aardig wat tijd,
om maar te zwijgen over het ontdekken van het verschijnsel genaamd ‘meid’.
Als je leven ongeveer 20 lentes telt,
word je aan het nieuwe seizoen voorgesteld.
De zomer, het seizoen waar het allemaal zal gebeuren.
De zomer, het seizoen met uitbundige schreeuwende kleuren.
In dit seizoen zal je alles wat je geleerd hebt de afgelopen tijd,
goed kunnen gebruiken in de aankomende strijd.