Het volgende gedicht is doorspekt met een melancholisch gevoel. Wie denkt er niet regelmatig terug aan zijn of haar kindertijd? Nu Bügel een stuk ouder en ‘wijzer’ is geworden doet hij dat nog regelmatig. Want verplaats je eens in de ongedwongen wereld van een kind. Stimuleer zijn of haar blik op de toekomst die nog zo lekker open ligt. Alles kan, alles mag onder het wakend oog van vader….
Droom
Slaap maar zacht, mijn lieve kind
droom vannacht, kleine vrind,
over grote luchtkastelen,
over wat je ooit wilt zijn,
maar wat de morgen je zal brengen,
zal toch heel anders zijn
Maar durf gerust te dromen,
laat je fantasie de vrije loop.
Laat je wensen nu maar stromen,
loop met je gedachtes gewoon te koop.
Want je kunt nu niet voorspellen,
hoe je leven ooit zal zijn,
maar het gevoel van weg te dromen,
dat voelt zo enorm fijn.
Wordt piloot, dokter of zeeman,
sla gewoon je vleugels uit,
ach wat maakt het eigenlijk uit man,
je neemt nu nog geen besluit.
Droom lekker over een toekomst,
een toekomst waarin van alles kan,
Wat van die dromen uit zal komen,
zie je later wel weer, kleine man.
Later dan mag je niet meer dromen,
leef je in de realiteit,
dus als je nu niet gedroomd hebt,
krijg je later altijd spijt!